ام تی ال / دنیای اطلاعات

ام تی ال / دنیای اطلاعات

ام تی ال / دنیای اطلاعات

ام تی ال / دنیای اطلاعات

آثار ایران

آثار ایران کتابی است به زبان فرانسوی از آندره گدار. این کتاب ۴ جلدی به معرفی آثار تاریخی ایران به تفصیل پرداخته‌است.

آندره گدار

آندره گدار (به فرانسوی: André Godard) متولد سال ۱۸۸۱ میلادی معمار و باستان‌شناس فرانسوی بود.

محتویات

    ۱ زندگی‌نامه
    ۲ آثار معماری
    ۳ کتابشناسی
    ۴ منابع
    ۵ پیوند به بیرون

زندگی‌نامه

او در اوایل دوره پهلوی به ایران وارد شد و به استخدام دولت ایران درآمد. مسئولیت‌های او نظیر مدیر اداره عتیقیات (باستانشناسی و موزه)، فعالیتهای پژوهشی و شناسایی و ثبت آثار فرهنگی ایران (با همکاری همسرش یدا گدار و ماکسیم سیرو)، انتشار نشریه باستان‌شناسی، بنیان‌گذاری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، ریاست و استادی همین دانشکده در آغاز، وی را مهم‌ترین شخصیت خارجی معماری دوره پهلوی اول قرار می‌دهد که نزدیک به ربع قرن در ایران حضور داشت. ....
آثار معماری

از آثار او در زمینه طرح و اجرای آثار معماری، نقشه اصلی جانمایی محوطه و ساختمان‌های دانشگاه تهران، طرح و سرپرستی موزه ایران باستان، طرح آرامگاه فردوسی در توس، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران، طرح آرامگاه حافظ و سعدی بوده‌است. طرح قدیمیترین ساختمان دانشگاه جندی شاپور اهواز که به خاطر شکلش به دانشگاه سه گوش معروف است نیز از اوست. طراحی اولین موزه آستان قدس رضوی در حرم مطهر امام رضا(ع) نیز از کارهای اوست.
کتابشناسی

نهضت مقاومت ملی فرانسه در جنگ جهانی دوم وی را به عنوان نماینده خود در ایران برگزید. در این مدت گدار دست به چاپ نشریه ای به نام «فرانسه آزاد» در تهران زد وی در سال ۱۹۶۵ میلادی و در سن ۸۴ سالگی در فرانسه درگذشت.[۱]

از کتابهای گدار که به فارسی برگردانده شده می‌توان به: آثار ایران در چهار جلد و هنر ایران اشاره کرد.

آثار ملی ایران

آثار ملی ایران مجموعه‌ای از آثار تاریخی ایران است که به مستوجب قانون حفظ آثار ملی مصوبه ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی به طور رسمی ثبت شده‌اند. طبق این قانون «کلیه آثار صنعتی و ابنیه و اماکنی که تا اختتام دوره سلسله زندیه در مملکت ایران احداث شده، اعم از منقول و غیرمنقول، با رعایت ماده سه این قانون می‌توان جزء آثار ملی ایران محسوب داشت و در تحت حفاظت و نظارت دولت می‌باشد.» پس از ۲۵ سال،در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ با ثبت کاخ گلستان، ممنوعیت ثبت آثار مربوط به قاجاریه و پس از آن عملا برداشته شد. فهرستی رسمی از این آثار با نام «فهرست آثار ملی ایران» منتشر شده است.

محتویات

    ۱ ثبت
    ۲ تبعات ثبت
    ۳ تاریخچه ثبت
    ۴ دسته بندی آثار ملی ایران به تفکیک استان‌ها
    ۵ منابع
    ۶ پانویس

ثبت

فرآیند ثبت در فهرست آثار ملی پنج مرحله دارد، یک اثر باید دارای چند مشخصه اصلی باشد:

    الف) اثر نشان دهنده مقطعی از تاریخ ملی یا بین المللی با بار غنی فرهنگی و تاریخی باشد.
    ب) اثر متعلق یا در ارتباط با شخصیتهای برجسته تاریخ کشور و یا نشانگر گوشه‌ای از زندگی، فعالیت یا آثار آنان باشد.
    پ) اثر در سطح ملی یا بین المللی شاخص یک مبداء تاریخی یا نقطه عطف در تاریخ انسان یا دست ساخته‌های او و یا حرکتی تاریخی باشد.
    ت) اثر در سطح ملی یا بین المللی حاوی اطلاعات جامعی از تاریخ و معارف انسانی، فرهنگ و تمدن بشری تاریخ علوم و فنون هنرها باشد و یا نقش تعیین کننده ایی را در این زمینه ایفا کند.
    ث) اثر نزد عامه مردم و عرف مورد احترام یا توجه خاص باشد.[۱]

طبق قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی مصوب سال ۱۳۶۷ و قانون مجازات اسلامی در خصوص آثار تاریخی، وظیفه تشخیص آثاری که قابلیت حفظ و نگهداری و ثبت در فهرست آثار ملی کشور را دارا هستند بر عهده سازمان میراث فرهنگی است. بند ششم از مادهٔ سوم قانون اساسنامه سازمان میراث فرهنگی کشور مصوب سال ۱۳۶۷ در خصوص شرح وظایف این سازمان به صراحت می‌گوید «ثبت آثار ارزشمند منقول و غیر منقول فرهنگی-تاریخی کشور در فهرست آثار ملی و فهرست‌های ذیربط» از جمله وظایف این سازمان است.[۲]
تبعات ثبت

ثبت ملی یک اثر برای مالکین آن محدودیت‌هایی نظیر از میان رفتن حقوق مالکانه، ممنوعیت مرمت یا فروش ملک بدون اطلاع و اجازه دولت ایجاد می‌کند ولی مخارج حفاظت از بناهای ثبت شده برعهده دولت است. یعنی یا دولت باید همه آثار تاریخی را خود بخرد و حفاظت کند که ممکن نیست؛ یا باید برای مالکان آثار تاریخی امتیازاتی قائل شود ولی در عمل هیچ یک از این کارها صورت نمی‌گیرد.[۳]

طبق قانون، ابنیه و اماکن ثبت شده در فهرست آثار ملی از پرداخت عوارض شهرداری معافند: ماده واحده – کلیه ابنیه، اماکن و محوطه‌های تاریخی که در تصرف یا مالکیت سازمان میراث فرهنگی کشور می‌باشند و بناها و اماکنی که در تصرف یا مالکیت اشخاص حقیقی یا حقوقی است و طبق قوانین مربوط در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌اند یا می‌رسند و همچنین موزه‌ها تحت پوشش سازمان مذکور، از پرداخت کلیه عوارض شهرداری معاف می‌باشند.[۴]
تاریخچه ثبت

در ۱۲ آبان ۱۳۰۹ با تصویب قانون عتیقیات در مجلس شورای ملی «کلیه آثار اقوامی که تا انتهای دوره زندیه در خاک ایران زندگانی کرده‌اند عتیقه نامیده می‌شود …» در ۲۸ آبان ۱۳۱۱ نظام نامه اجرایی قانون عتیقیات در ۴ فصل به تصویب رسید. که طبق آن آثار ملی دوران قاجار در این لیست جایی نداشتند. در ۲۳ آذر ۱۳۱۳ اساسنامه جدید آثار ملی ایران به تصویب رسید که طبق لایحه‌ای، حفاظت و مرمت آثار دوره قاجار که جنبه عمومی داشت نیز مشمول قانون عتیقات سال ۱۳۰۹ شد.

در ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ نخستین گروه از آثار ملی ایران ثبت گردیدند. اولین اثر سلیمان‌تپه (ایلام) بود که توسط آندره گدار معرفی شده بود در لیست یا فهرست آثار ملی ثبت شد. تا پایان دوره رضاشاه ۳۴۰ و تا پایان دوره پهلوی ۱۶۳۳ اثر در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

از اواسط دهه هفتاد با سرعت گرفتن روند ثبت آثار ملی روند تخریب آثار تاریخی هم شدت گرفت و مالکین آثار تاریخی پیش از ثبت آنها دست به تخریبشان زدند. بسیاری از مالکین هم به واسطه دیوان عدالت اداری دست زدند.

مجموعه میدان راه‌آهن

مجموعه میدان راه آهن مربوط به دوره پهلوی اول است و در تهران، خیابان ولی عصر، میدان راه آهن واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۳۶۳۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.[۱]

خیابان ولی‌عصر

خیابان ولی‌عصر بلندترین خیابان شهر تهران و همچنین بلندترین خیابان خاورمیانه با درازای ۱۷٫۹ کیلومتر است که از میدان راه‌آهن در میانه‌ٔ جنوبی تهران آغاز شده و به میدان تجریش در منطقهٔ شمیرانات در شمال تهران می‌رسد. خیابان ولی‌عصر به‌همت رضا شاه ساخته شد.[۱] نام اولیه آن «جاده مخصوص پهلوی» و پس از آن تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷، «خیابان پهلوی» نامیده می‌شد. در سال ۱۳۱۸[۲] سرتاسر خیابان از دو سوی آن با ۶۰‌هزار درخت چنار پوشیده شده‌بود، اما اکنون تنها بیش از ۸هزار چنار در سرتاسر خیابان باقی‌مانده است.[۳]

بسیاری از مراکز خرید بزرگ، پارک‌های عمومی، رستوران‌ها، موزه‌ها، مراکز فرهنگی و دفاتر ملی و بین‌المللی در این خیابان قرار دارند. این خیابان هم‌چنین از کانون‌های سنتی خرید تهران است و بوستان‌های بزرگ ملت و ساعی در کناره‌ٔ این خیابان جای دارند.[۴] بخش بزرگی از خط سه متروی تهران از زیر خیابان ولی‌عصر می‌گذرد.[۵] خیابان ولی‌عصر در ۷ دی ۱۳۹۰ ثبت ملی شد.[۶]

محتویات

    ۱ تاریخچه
    ۲ مشکلات فعلی
    ۳ اماکن مهم
    ۴ ورودی‌ها و برخوردگاه‌ها
    ۵ نگارخانه
    ۶ جستارهای وابسته
    ۷ بن‌مایه‌ها
    ۸ پیوند به بیرون

تاریخچه
خیابان ولی‌عصر در انقلاب ۱۳۵۷.
نام خیابان پس از انقلاب از پهلوی به ولی‌عصر تغییر کرد.
خیابان ولیعصر، در نزدیکی خیابان زعفرانیه
خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک وی (۱۳۹۰)
خیابان ولیعصر
خیابان ولیعصر در نزدیکی پارک ساعی

احداث جاده مخصوص پهلوی یا همان خیابان پهلوی سابق (ولی‌عصر فعلی) از سال ۱۳۰۰ شمسی آغاز شد. در آن زمان رضاشاه که وزیر جنگ بود تصمیم به احداث این جاده گرفت. همچنین درخت‌کاری اطراف این خیابان و کشیدن نهر برای آبیاری درختان آن نیز از سال ۱۳۰۰ آغاز شد.[۷] در سال ۱۳۰۷ خیابان پهلویِ بالا به‌دست «بلدیه تهران» سنگفرش شد و سپس با راهیابی آسفالت به پهنه‌ٔ خیابان سازی شهرها، در سال ۱۳۰۹ مجلس شورای ملی قانونی را برای ساخت و گسترش خیابان‌های تهران تصویب کرد و پس از آن گام‌های ساخت «جادهٔ مخصوص پهلوی» آغاز و برای نخستین بار این خیابان قیرریزی شد. در سال ۱۳۱۰ خورشیدی پیش از آمدن ملک فیصل٬ پادشاه عربستان به تهران، خیابان الماسیه (باب همایون) و میدان توپخانه و آغاز خیابان لاله‌زار برای نخستین بار آسفالت شد و یک سال پس از آن در سال ۱۳۱۱ خورشیدی، خیابان پهلوی نیز آسفالت شد. از آنجائیکه چنار با آب و هوای تهران بسیار سازگار است، در ابتدا دو طرف خیابان ولیعصر را چنار کاشتند. همان زمان برای آبیاری آن‌ها در سه راه زعفرانیه دو حلقه چاه حفر کردند. عبدالله مستوفی انگیزهٔ ساخت این خیابان را تصمیم رضا خان برای پیوند دادن کاخ سعدآباد به کاخ مرمر می‌داند. بر اساس کتاب «شرح زندگانی من یا تاریخ اجتماعی و اداری دور قاجاریه» نوشته عبداله مستوفی، در زمان رضاشاه در خیابان پهلوی به فاصلۀ هر دو متر، یک چنار و بین هر دو چنار یک بوته گل سرخ کاشتند. بنابراین در دو سوی مسیر ۱۸ کیلومتری خیابان مجموعاً ۱۸ هزار چنار کاشته شد. البته برخی این تعداد را تا ۲۴ هزار اصله نیز برآورد کرده‌اند. در زمستان ۱۳۱۹ برای نگهداری از درختان پای چنارها را به عمق یک متر و نیم گودبرداری کردند و به جایش کود ریختند. همچنین یک استخر بزرگ هم بین محمودیه و تجریش پی‌کنی کرده بودند که ذخیره آب برای چنارها فراهم باشد، اما قضایای شهریور ۱۳۲۰ این اقدام را ناتمام گذاشت. [۸]

جاده مخصوص یا جاده پهلوی تا سال ۱۳۲۰ اختصاصی بود و مردم از جاده قدیم شمیران به تجریش می‌رفتند.[نیازمند منبع] خاصان، درباریان، وزیران، سفرا و نظامیان که دستور شرفیابی به آنان ابلاغ می‌شد از جاده مخصوص تردد می‌کردند.[نیازمند منبع] پس از شهریور ۱۳۲۰، این سد شکست و این جاده عمومی شد. خودروهای متفقین و سپس مردم از این جاده عبور کردند اما سال‌ها گذشت تا جاده پهلوی به صورت خیابان پهلوی درآمد.[نیازمند منبع]

چون در آن دوره منطقهٔ شمیرانات بیش‌تر چهره‌ای ییلاقی داشت این گذرگاه نیز به گونه‌ٔ جاده‌ای بود که از میان تپه‌ها می‌گذشت و چندان همسانی با خیابان‌هایی چون سپه (امام خمینی) و شاهرضا (انقلاب) که در پیرامون آن‌ها ساختمان‌های نوین ساخته شده بود، نداشت. این جاده با ردیف‌های چنار منظم در دو سوی آن شناخته می‌شد. وجود چنارهای خیابان ولیعصر چنان زیبایی دلپذیری به این خیابان داده، که آن را جزو زیباترین خیابان‌های جهان درآورده است. پیترو دلاواله، جهانگرد ایتالیایی سدهٔ ۱۷، نوشته‌است: «اگر استانبول شهر سروهاست، تهران را باید شهر چنارها خواند.»

در سمت راست این خیابان کمی بالاتر از چهارراه انقلاب امروز، بوت کلاب یا باشگاه قایقرانی در فاصله سال‌های ۱۳۳۰ - ۱۳۲۰ راه اندازی شد که تفرجگاه کودکان و مورد توجه آنان بود. در سمت چپ این خیابان جایی که امروز بلوار کشاورز قرار دارد، آب نمای کرج قرار داشت که سالها دانش آموزان و دانشجویان در سایه درختان پر شاخ و برگ آن کتابهای درسی خود را برای امتحانات خردادماه مرور می کردند.

این خیابان در طول سالهای ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۵ شکل امروز را یافت و از حالت بیابانی خارج شد و به طولانی ترین خیابان پایتخت بدل گردید. چهارراه ونک که زمانی دزدگاه بود به صورت میدان ونک امروز درآمد. در سمت چپ خیابان تأسیسات تلویزیون دولتی ایران سر به آسمان کشید، چندین هزار فروشگاه و دهها رستوران و کافه رستوران پدید آمد. مردم در کوچه ها و خیابانهای اطراف برای خود ویلا و خانه ساختند. بزرگترین کافه های تهران که اساس فرنگی داشتند چون چاتالوگاه، کازبا، ریوریسرا، باربکیو در سمت راست خیابان تأسیس شدند. سینماهای مدرن تهران مانند اسپایسر و آتلانتیک و... در ضلع غربی بین میدان ولیعصر آن زمان و میدان ونک دایر شدند.[۹]

پس از انقلاب اسلامی، در آغاز٬ خیابان پهلوی، خیابان مصدق نامگذاری شد؛ ولی پس از چندی نام آن به خیابان ولیعصر تغییر یافت.[۱۰]
مشکلات فعلی

از بین رفتن تدریجی درختان چنار قدیمی که هویت‌بخش خیابان هستند، معماری ناهمگون در اطراف خیابان، نامتناسب بودن حرکت اتوبوس‌های تندرو با بافت تاریخی خیابان و افزایش تعداد جانوران موذی در مسیر آبراه‌های حاشیه خیابان از مشکلات فعلی این خیابان است. [۱۱]

از بین رفتن و قطع درختان چنار خیابان ولیعصر از مهمترین خطراتی است که زیبایی و هویت این خیابان را تهدید می‌کند. بر اساس اعلام کارشناسان محیط زیست هر روز لایه‌ای از آلودگی و چرک روی برگ چنارهای این خیابان را می‌گیرد و عمر آن‌ها را به یک سوم کاهش می‌دهد.[۱۲] [۱۳] عدم نگهداری مناسب، نفوذناپذیر شدن کف جوی آب خیابان به علت استفاده از بتن در کف آن ، نفوذ آهک و سیمان ناشی از مصالح ساختمانی و همچنین خشک کردن تعمدی درختان خیابان ولیعصر توسط برخی صاحبان مراکز تجاری از جمله عواملی است که سبب آسیب دیدن درختان چنار خیابان ولیعصر شده است.[۱۴] در حال حاضر از مجموع ۶۰ هزار درختی که در سال‌های گذشته درخیابان ولی‌عصر از میدان راه‌آهن تا میدان تجریش تنفس می‌کردند، تنها ۲۰ درصد مجموع درخت‌های چنار این خیابان یعنی ۱۱ هزار و ۸۰۰ درخت باقی مانده‌اند و بقیه از بین رفته‌اند.[۱۵] نابودی درختان چنار خیابان ولیعصر در حالی است که عمر چنار در شرایط خوب حدود ۴۰۰ سال است.[۱۶]

در تیرماه سال ۱۳۹۲ و در پی اعتراض به قطع چند درخت چنار دیگر خیابان ولیعصر، شهرداری در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که چنارهای قطع شده، پوسیده بودند و ممکن بود بر سر رهگذران بیفتند. از آنجایی که این خیابان با چنارهایش به ثبت ملی رسیده است برای قطع چنارها باید از سازمان میراث فرهنگی استعلام شود ولی مدیرکل میراث فرهنگی استان تهران با اظهار بی‌اطلاعی از قطع درختان گفت: «در جریان موضوع نیستم و برای این کار استعلامی نیز از سازمان میراث فرهنگی گرفته نشده است.» [۱۷]
اماکن مهم
ترافیک خیابان ولیعصر در چهارراه پارک وی

برخی از مکان‌های مهم در این خیابان از شمال به جنوب عبارتند از:

    صدا و سیما
    پارک ملت
    بیمارستان خاتم‌الانبیا
    بیمارستان ولیعصر
    برج اسکان
    بیمارستان دی
    بیمارستان مهرگان
    پارک ساعی
    سینما آفریقا
    سینما استقلال
    سینما قدس
    دانشگاه صنعتی امیرکبیر
    دانشگاه هنر
    پارک دانشجو
    تئاتر شهر
    کاخ مرمر
    مهدیه تهران

ورودی‌ها و برخوردگاه‌ها

این خیابان در مسیر خود از مناطق شهرداری ۱، ۳، ۶ و ۱۱ عبور می‌کند. بجز میدان‌های تجریش و راه‌آهن در شمال و جنوب، این خیابان در مسیر خود از میدان‌های ونک، ولیعصر و منیریه می‌گذرد. همچنین بسیاری از بزرگ‌راه‌ها و خیابان‌های اصلی کلانشهر تهران با خیابان ولیعصر مرتبط می‌شوند.در واقع این خیابان یک شاهراه ارتباطی در کلانشهر تهران به حساب می‌آید.
Pfeil unten.svg از شمال به جنوب Pfeil unten.svg
Street in Iran.jpg خیابان شهرداری
Street in Iran.jpg خیابان فناخسرو    
Square in Iran.png
میدان تجریش
Map symbol museum 02.png موزه سینمای ایران (باغ فردوس)
Street in Iran.jpg خیابان فلاحی (زعفرانیه)    
Zeichen 102.svg
Street in Iran.jpg خیابان پسیان    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان فرشته    
France road sign A17.svg
Expressway in Iran.png بزرگراه چمران
Expressway in Iran.png بزرگراه مدرس    
AB-AS-grün.svg

Square in Iran.png
چهارراه پارک وی
Street in Iran.jpg خیابان جام‌جم    
Zeichen 102.svg
IRIB Logo.svg سازمان صدا و سیما
Map symbol park 02.svg بوستان ملت
Expressway in Iran.png بزرگراه نیایش
Street in Iran.jpg خیابان اسفندیار    
France road sign A17.svg
NPS map symbol hospital.png بیمارستان ولیعصر
Avenue in Iran.jpg بلوار میرداماد    
France road sign A17.svg
Expressway in Iran.png بزرگراه حقانی
Street in Iran.jpg خیابان ونک
Street in Iran.jpg خیابان ملاصدرا
Street in Iran.jpg خیابان برزیل    
Square in Iran.png
میدان ونک
Expressway in Iran.png بزرگراه همت    
AB-Brücke.svg
Street in Iran.jpg خیابان عباس‌پور (توانیر)    
France road sign A17.svg
Map symbol park 02.svg بوستان ساعی
Street in Iran.jpg خیابان بهشتی    
Zeichen 102.svg
Street in Iran.jpg خیابان مطهری    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان اسدآبادی    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان فاطمی    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان زرتشت    
France road sign A17.svg
Avenue in Iran.jpg بلوار کریمخان زند
Avenue in Iran.jpg بلوار کشاورز    
Square in Iran.png
میدان ولیعصر
Street in Iran.jpg خیابان طالقانی    
France road sign A17.svg
Logo of Iranian Academy of the Arts.jpg فرهنگستان هنر ایران
Street in Iran.jpg خیابان انقلاب
Map symbol park 02.svg بوستان دانشجو

Map symbol theatre 02.png مجموعه تئاتر شهر
   
France road sign A17.svg
چهارراه ولیعصر
Tehran Metro logo.svg ایستگاه متروی چهارراه ولیعصر
Street in Iran.jpg خیابان لبافی‌نژاد
Street in Iran.jpg خیابان نوفل‌ لو شاتو    
France road sign A17.svg
چهارراه امیر اکرم
Street in Iran.jpg خیابان جمهوری    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان پاستور    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان خمینی (سپه)    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان معیری
Street in Iran.jpg خیابان ابوسعید    
Square in Iran.png
میدان منیریه
Tehran Metro logo.svg ایستگاه متروی منیریه
Street in Iran.jpg خیابان قزوین    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان مولوی    
France road sign A17.svg
Street in Iran.jpg خیابان مختاری    
France road sign A17.svg
Tehran Metro logo.svg ایستگاه متروی راه‌آهن
Street in Iran.jpg خیابان شوش
Street in Iran.jpg خیابان کارگر

Sinnbild Eisenbahn.svg ایستگاه راه‌آهن تهران
   
Square in Iran.png
میدان راه‌آهن

میدان ونک

میدان ونک، نام میدانی در منطقه ونک واقع در شمال تهران می‌باشد که در مسیر خیابان ولیعصر قرار دارد. این میدان از سمت شرق با بزرگراه حقانی و از سمت غرب با خیابانهای ونک، ملاصدرا و برزیل مرتبط است.

دانشگاه گرمسار

دانشگاه گرمسار تنها دانشگاه دولتی گرمسار می‌باشد که فعالیت خود را در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۰ (ورودی بهمن ـ تکمیل ظرفیت کنکور) آغاز نمود.

محتویات

    ۱ تاسیس
    ۲ رشته‌ها
    ۳ ساختمان
    ۴ ویژگی‌های برتر
    ۵ جستارهای وابسته
    ۶ منابع

تاسیس

از دوره هفتم مجلس تلاش فراوانی توسط نماینده گرمسار شکل گرفت تا دانشگاهی برای گرمسار ایجاد شود چون قبل و بعد از انقلاب دانشگاهی به نام دانشگاه گرمسار وجود نداشت و تنها دانشگاهی که در گرمسار وجود داشت دانشگاه پیام نور و دانشگاه آزاد بود.

در سفر سوم با درخواست مهندس ترابی از وزیر علوم، او موفق به گرفتن مجوز دانشگاه گرمسار گردید و پس از طرح موضوع در شورای گسترش وزارت علوم با ایجاد دانشگاه فنی-مهندسی گرمسار موافقت شد.
رشته‌ها

۱-مهندسی عمران

۲-مهندسی معماری

۳-مهندسی نفت

۴-مهندسی صنایع
ساختمان

بنای این دانشگاه در زمینی به وسعت ۸۷۰۰ متر به صورت ۳ ساختمان یک طبقه قرار دارد
ویژگی‌های برتر

۱. دارا بودن چهار رشتهٔ برتر مهندسی ۲. نزدیک بودن به تهران ۳. استادان مجرب (2 هیات علمی پوربشاش و مشتاق) ۴. شهر گرمسار به دلیل وجود ۶ دانشگاه دارای امکانات رفاهی زیادی برای دانشجویان می‌باشد ۵. قرار داشتن در داخل شهر ۶. دارا بودن سرویس رفت‌وآمد از نقاط مختلف شهر تهران (میدان خراسان، میدان هفت حوض، میدان ونک و...) تا درب دانشگاه ۷.تجهیزات آموزشی کافی و...

گرمسار

گَرمسار یکی از شهرهای استان سمنان و مرکز شهرستان گرمسار است. در قدیم به آن خوار می‌گفتند که یکی از ایالات ملک ری بوده‌است. جمعیت این شهر بر طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، برابر با ۳۹٬۵۲۳ نفر بوده است.[۳]

محتویات

    ۱ وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
        ۱.۱ پیش از اسلام
        ۱.۲ پس از اسلام
    ۲ مشاهیر
    ۳ مراکز علمی
    ۴ جستارهای وابسته
    ۵ نگارخانه
    ۶ پانویس
    ۷ منابع

وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
پیش از اسلام

نام گرمسار در زمان اشکانیان، «خواران» بوده است. چنان که سلوکی‌ها شهری به اسم «خاراکس» در این ناحیه بنا نهادند و سمنانی‌ها نیز امروزه آن را «خواره» می‌گویند. از این منطقه به نام «خاریس» نیز یاد کرده‌اند. در خصوص ریشه اصلی نام «خوار» دو روایت نقل شده است:[۴]

    به علت آنکه گرمسار در کنار کویر قرار گرفته و نسبت به نقاط همجوار خود پست‌تر است، بدین مناسبت نام «خوار» را بدان نهادند.
    مغهوم این نام از خورشید و ماه اقتباس شده است و با توجه به اینکه در اوستا، خوار به معنی درخشیدن آمده و از نامهای خورشید و یا ماه، کلمه خوار یا خواره می‌باشد، چنین نتیجه می‌شود که ناحیه «خوار» را سرزمین خورشید درخشان یا ماه تابان نام نهاده بودند.

پس از اسلام

پس از اسلام، خوار یکی از بلاد معتبر ری به شمار می‌رفت. در سال ۳۲۹ هجری قمری و در زمان سلطنت نصر بن احمد سامانی، ماکان کاکی علیه دولت سامانیان قیام کرد و چند شهر از ایالت قومس و نیز خوار، سمنان و سمنک و ری را تصرف کرد. در زمان حکومت غزنویان و به ویژه سلطنت سلطان مسعود، خراسان و قومس و ری مورد تاخت و تاز طغرل بیک سلجوقی و ترکان غز قرار گرفت و عده‌ای از اهالی سمنان، دامغان، خوار و برخی ده‌های ری جان خود را از دست دادند. بعد از انقراض سلسله غزنویان، تمامی ولایات باختری ایران به تصرف سلجوقیان در آمد و شماری از قلعه‌های اردهان و گردکوه در قومس و گرمسار تسخیر شد. به این ترتیب ناحیه‌ای که خوار نیز جزء آن بود تا آخر سلطنت سلطان سنجر عملاً جزء متصرفات سلجوقیان محسوب می‌شد. در زمان حمله مغول به ایران؛ در سال ۶۱۶ هجری قمری، خوار توسط قشون چنگیز به تصرف مغول‌ها درآمد وهلاکوخان با تخریب و تصرف قلعه‌های فرقه اسماعیلیه، طومار این فرقه را درهم پیچید. ایل خانان مدت‌ها بر این نواحی حکومت کردند تا این که سر به داران با ظهور در خاور ایران علم مخالفت با مغولان را برافراشتند. سربه‌داران شهرهای استرآباد، بسطام، شفاسفان، دامغان، سمنان، خوار و طبران را تصرف کردند. مقارن سال ۷۶۶ هجری قمری عده‌ای از صحرانشینان مغول با تصرف کرمان به نواحی بسطام، دامغان، سمنان، فیروزکوه و خوار تاختند واین مناطق را از قلمرو سر به داران خارج کردند. در سال ۹۰۹ هجری قمری حکومت فیروزکوه و خوار با حمله شاه اسماعیل مؤسس سلسله صفوی از بین رفت. پس از انقراض صفویه به دست افغان‌ها و با ظهور نادرشاه، حوادثی تازه در خوار به وقوع پیوست. آغا محمد خان قاجار پس از شکست لطفعلی خان زند و تأسیس دولت قاجاریه، مقر حکومت خود را به تهران منتقل کرد و برای ایجاد امنیت و حفظ پایتخت از تجاوز ترکمانان، عده‌ای از افراد ایل، اصانلو از محال خمسه زنجان را به خوار کوچاند و در دهات خالصه این ناحیه مسکن داد. به این ترتیب، منطقه خوار در دوره قاجاریه مورد توجه خاص حاکمان این سلسله قرار گرفت.

گرمسار هم اکنون یکی از مناطق آباد استان سمنان است که در برگیرنده شهرهاو روستاهای آباد بسیاری است رودخانه حبله‌رود که از رشته کوه‌های البرز مرکزی سرچشمه می‌گیرد مناطق اطراف گرمسار را سیراب می‌کند. از محصولات اصلی کشاورزی این منطقه، گندم، پنبه، خربزه، انار و انجیر را می‌توان نام برد.

در گرمسار قلعه‌ای به نام استوناوند وجود دارد که قدمت آن را بیش از ۳۵۰۰ سال تخمین می‌زنند.[نیازمند منبع] این قلعه در شمال گرمسار کنونی (بن کوه) قرار دارد.
مشاهیر

    پروفسور پرویز کردوانی، پدر کویرشناسی ایران، چهره ماندگار در زمینه جغرافیا و استاد بازنشسته دانشگاه تهران

    سرتیپ دوم خلبان جلیل زندی، موفق ترین خلبان جنگ ایران و عراق در نبردهای هوایی و موفق ترین خلبان اف-۱۴ در جهان

    دکتر سید محمود طباطبایی چهره ماندگار جراحی مغز و اعصاب در همایش سوم، اهل گرمسار (روستای قاطول) و متولد ۱۳۲۱ است.
    دکتر محمود احمدی نژاد، ششمین رئیس جمهور ایران، متولد آرادان شهرستان گرمسار است.

مراکز علمی

    حوزه علمیه گرمسار
    دانشگاه صنعتی امیرکبیر - پردیس گرمسار
    دانشگاه غیرانتفاعی علاءالدوله سمنانی گرمسار
    دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
    دانشگاه پیام نور گرمسار
    دانشگاه غیر انتفاعی ادیبان گرمسار
    دانشگاه گرمسار
    دانشگاه غیر انتفاعی علوم و توسعه آریا گرمسار

شریف‌آباد

شریف‌آباد یکی از شهرهای استان تهران در ایران است. این شهر مرکز بخش شریف‌آباد شهرستان پاکدشت است. شهر شریف‌آباد در جاده تهران به گرمسار و پس از شهر پاکدشت واقع شده‌است.[۱]

در دروازه ورودی شریف‌آباد فرهنگسرایی در دست ساخت است.

پریان (صحنه)

نام روستایی در استان کرمانشاه است. این روستا در بخش دینور از شهرستان صحنه و در دامنه کوهی است که نامش پشت پری (پشت پریان) بوده و جزء دهستان کندوله است. مردم این روستا به زبان اورامی که یکی از گویش‌های کهن کردی است سخن گفته خود را از نوادگان فرهاد نامی از منطقه هجیج در نزدیکی پاوه می‌باشند. روستای پریان همراه با روستاهای کندوله و شریف آباد تنها روستاهایی در منطقه دینور هستند که اهالی آنها به زبان اورامی سخن می گویند.

درباره خود نام این روستا چند دیدگاه وجود دارد. نخست اینکه برخی آن را برگرفته از همان واژه فارسی پریان دانسته و باور دارند این نام به دلیل طبیعت دلنشین و آب و هوای خوش آن است. اما با درنظر گرفتن اینکه اهالی این روستا به زبان هورامی و نه فارسی سخن می گویند می توان ریشه نام این روستا را برگرفته از واژه هورامی «پر» (par)به معنی « سرشار» و همچنین « یانه» yāne دانست که در زبان هورامی به معنی خانه است. گرچه هم اکنون به دلیل کوچ بیشتر اهالی از این روستا تعداد خانه های مسکونی در آن کاهش یافته است.
نمایی از روستای پریان از زاویه جنوب شرقی و از فاصله یک کیلومتری

روستای پریان در دامنه کوه پشت پری و در جنوب غرب کوه بزرگ زران بوده که به باور برخی نام کوه بلند زران با طلایی رنگ شدن قله این کوه در زیر تابش نور خورشید بی ارتباط نیست. این روستا در شمال غرب دشت بزرگ دینور قرار گرفته و برای رسیدن به آن باید از راه فرعی که از دینور به سوی منطقه ای به نام بانیان کشیده شده و در دل کوه از کنار روستاهای بزرووشریف آباد گذر کرد.

برخلاف روستاهای واقع در دشت دینور که به دلیل مسطح بودن و قرار گرفتن در کوهپایه ها مستعد پرورش کشت زمین و کشاورزی هستند، زمین های پیرامون روستای پریان که شیبدار هستند چندان مستعد کشاورزی نیستند. علاوه بر آن کمبود چشمه های پرآب در این منطقه مانعی در پیشرفت آبیاری زمین و پرورش محصولات کشاورزی تا کنون بوده است. با این همه اهالی این روستا نسل اندر نسل به کار باغداری و به ویژه پروزش انگور مشغول هستند. بیشتر باغهای این روستا در جنوب غرب آن واقع گردیده و معروف ترین آنها به نام های «مزره» (مزرعه) و « نیساره» که برگرفته از نام باستانی نیسا nisā به معنی «آرامشگاه پایین» می باشد.

چند درخت توت بزرگ که در میان این روستا دیده می شوند به باور اهالی آنجا کاشته شده به دست فرهاد نیای بزرگ مردم پریان می باشند. امروزه نام خانوادگی اهالی این روستا امیری پریاناست که برگرفته از نام خانوادگی اهالی روستای کندوله یعنی امیری است.
تنه یک درخت توت بزرگ که در میانه روستا قرار گرفته است
نمایی از روستای پریان که از زاویه جنوب غربی

به باور اهالی این روستا فرهاد از نوادگان میرزا فقیه احمد یکی از علمای مشهور کردستان بوده و نام پدرش مصطفی بود. فرهاد در زمان زندگی خود از کردستان و پاوه کوچید و به منطقه دینور کرمانشاه مهاجرت کرد. پسر فرهاد کیخسرو نام داشت و پسر کیخسرو گرشاسب بود. مردم روستای پریان و به ویژه سالخوردگان درباره فرهاد و فرزندان او روایت هایی نقل کرده و تلاش می کنند شجره نامه خود را حفظ کنند. یکی از داستان هایی که سینه به سینه میان اهالی روستا رواج دارد ماجرای دلاوری کیخسرو پسر فرهاد هنگام کشمکش با خوانین محلی و گروه هایی است که برای جنگیدن با اهالی پریان گسیل شده بودند. همچنین روایتی نیز از عضویت مصطفی پدر فرهاد در سپاه نادرشاه افشار و انتصابش به عنوان یکی از وزیران جنگ نادر می باشد.

از نوادگان سرشناس فرهاد می توان به مرحوم اسدالله امیری پریان (درگذشت به سال 1368 خورشیدی)اشاره کرد که در سنین سالخوردگی مورد احترام همه اهالی این روستا و مناطق اطراف آن بوده و در جوانی نیز مردی سخت کوش، شجاع، پارسا و رادمرد بود. فرزند ارشد او مرحوم فریدون امیری پریان بود که از او اشعاری به زبان‌های هورامی و فارسی برجای مانده است.همچنین از دیگر بزرگان این روستا میتوان کدخدا حسن و میرزا محمد یار امیری پریان را نام برد.
بخشی از خانه های روستای پریان

در سال های اخیر کمبود بارندگی و بروز خشکسالی که منجر به کاهش منابع آبی این روستا و خشک شدن تعدادی چشمه ها گردیده است، کار باغداری و پروزش محصولات را در این روستا مشکل ساخته و بیشتر اهالی این روستا به ویژه جوانان را وادار به مهاجرت به شهرهای دیگر به ویژه کرمانشاه نموده است. علاوه بر آن دور دست بودن این روستا و فاصله دور این روستا از جاده اصلی دشت دینور خود مزید بر گشته است. چنانچه هم اکنون جمعیت این روستا حدود 200 تن و تعداد خانوار های آن حدود 10 خانوار می باشد. هم اکنون امامزاده ای در این روستا است که اهالی آنرا متعلق به ابراهیم پسر امام موسی کاظم (ع)می دانند. سوغات پریان انواع انگور، توت، بادام، گردو و عسل است. مردم این روستا به کار پرورش زنبورعسل هم مشغول هستند.کوچه باغ های پر ازشکوفه های بادام، درخت های تنومند توتف باغ های گردو، تاکستان های انگور و خانه های زیبایی روستایی ایستاده در کنار آب های روان نمای اصلی این روستا را می سازند. برای دیدن روستای پریان، باید به منطقه میانراهان از بخش دینور در استان کرمانشاه سفر کنید. جایی که بافت طبیعی و تاریخی روستا به شکلی خیال انگیز در طبیعت جا خوش کرده و جزئی از طبیعت سبز منطقه شده است. این روستا که در 63 کیلومتری شهرستان صحنه قرار دارد، یکی از اجزای دهستان کندوله به شمار می رود. روستای پریان هر سال پذیرای مسافرانی هستند که نام این روستای کوچک را از گوشه و کنار شنیده اند و آوازه باغات بادام و گردو، تاکستان های بی شمار انگور، درختان تنومند توت، بافت طبیعی روستا، آب های روان و جاری در جای جای روستا، کوچه باغ هایی با شکوفه های بادام به گوششان رسیده است.

ملکوس

ملکوس یا مرکوس یکی از دیوها در اساطیر ایران در عصر باستان می‌باشد. او دیوی است که در پایان هزاره اوشیدر، سرما و زمستان سخت را پدید می‌آورد.[۱]

ملکوس در برخی منابع به صورت مالکو هم نوشته شده‌است. از جمله در کتابی با عنوان «اساطیر ملل آسیایی» که توسط دو نویسندهٔ آلمانی («جی-مناسک» و «م-سویمی») تألیف گردیده، دربارهٔ او می‌خوانیم:

پس از پایان دوران هوشیدر، سیل و طوفان فاجعه انگیزی بوقوع می‌پیوندد که بانی اصلی آن، مالکوی نفرت انگیز می‌باشد. مالکو یکی از نوادگان توری براتورش می‌باشد که گناه مرگ ِ زرتشت را بر گردن دارد.[۲]


در «فرهنگ پهلوی» (اثر: دکتر بهرام فره وشی) نیز، در مورد ملکوس یا مالکوس نزدیک به همین معنا ذکر گردیده‌است:

مالکوس نام باران و برف سنگینی است که قسمتی از روی زمین را ویران کرد، در حالیکه خبر این واقعه از پیش بوسیلهٔ اهورامزدا به جمشید داده شد تا ورجمکرت را بسازد و در آن کاملترین انواع ِ انسان و حیوان و گیاه را پناه دهد.[۳]


ملکوس در اوستا به صورت: Mahrku - sa آمده‌است و این همان کلمهٔ Mahrka می‌باشد که تعبیر مشهور مرگ از آن مشتق شده‌است.
همچنین بنابه روایت ِ بندهش، ملکوس با شخصی به نام براتروک رش در ارتباط است که از نژاد تور بود و زرتشت را کشت. ملکوس پس از هزارهٔ هوشیدر، با دینی که اساس آن جادو و پرستش پریان است، خواهد آمد و در آن زمان برای از بین بردن و نابود کردن مردم، مدّت سه سال بارانی سنگین خواهد بارید که ملکوسان نامیده می‌شود.

تیریچ میر

تیریچ میر، با ۷۷۰۸ م بلندترین قله رشته کوه هندوکش و نیز فلات ایران است. در استان شمال باختری پاکستان جای گرفته است. شهرک چیترال در دامنه آن جای دارد. با توجه به مرزی بودنش به آسانی از افغانستان نیز دیده می‌شود. بومیان آن را جایگاه جن و دیو و پری می دانند و صعود به آن را ناممکن. هر ساله شمار زیادی از توریست‌ها با سقوط در دره‌های ژرف آن جان می‌بازند. دهکده تیریچ در مالکو نیز از آبادی‌های نزدیک می‌باشد.