نام روستایی در استان کرمانشاه است. این روستا در بخش دینور از شهرستان صحنه و در دامنه کوهی است که نامش پشت پری (پشت پریان) بوده و جزء دهستان کندوله است. مردم این روستا به زبان اورامی که یکی از گویش‌های کهن کردی است سخن گفته خود را از نوادگان فرهاد نامی از منطقه هجیج در نزدیکی پاوه می‌باشند. روستای پریان همراه با روستاهای کندوله و شریف آباد تنها روستاهایی در منطقه دینور هستند که اهالی آنها به زبان اورامی سخن می گویند.
درباره خود نام این روستا چند دیدگاه وجود دارد. نخست اینکه برخی آن را برگرفته از همان واژه فارسی پریان دانسته و باور دارند این نام به دلیل طبیعت دلنشین و آب و هوای خوش آن است. اما با درنظر گرفتن اینکه اهالی این روستا به زبان هورامی و نه فارسی سخن می گویند می توان ریشه نام این روستا را برگرفته از واژه هورامی «پر» (par)به معنی « سرشار» و همچنین « یانه» yāne دانست که در زبان هورامی به معنی خانه است. گرچه هم اکنون به دلیل کوچ بیشتر اهالی از این روستا تعداد خانه های مسکونی در آن کاهش یافته است.
نمایی از روستای پریان از زاویه جنوب شرقی و از فاصله یک کیلومتری
روستای پریان در دامنه کوه پشت پری و در جنوب غرب کوه بزرگ زران بوده که به باور برخی نام کوه بلند زران با طلایی رنگ شدن قله این کوه در زیر تابش نور خورشید بی ارتباط نیست. این روستا در شمال غرب دشت بزرگ دینور قرار گرفته و برای رسیدن به آن باید از راه فرعی که از دینور به سوی منطقه ای به نام بانیان کشیده شده و در دل کوه از کنار روستاهای بزرووشریف آباد گذر کرد.
برخلاف روستاهای واقع در دشت دینور که به دلیل مسطح بودن و قرار گرفتن در کوهپایه ها مستعد پرورش کشت زمین و کشاورزی هستند، زمین های پیرامون روستای پریان که شیبدار هستند چندان مستعد کشاورزی نیستند. علاوه بر آن کمبود چشمه های پرآب در این منطقه مانعی در پیشرفت آبیاری زمین و پرورش محصولات کشاورزی تا کنون بوده است. با این همه اهالی این روستا نسل اندر نسل به کار باغداری و به ویژه پروزش انگور مشغول هستند. بیشتر باغهای این روستا در جنوب غرب آن واقع گردیده و معروف ترین آنها به نام های «مزره» (مزرعه) و « نیساره» که برگرفته از نام باستانی نیسا nisā به معنی «آرامشگاه پایین» می باشد.
چند درخت توت بزرگ که در میان این روستا دیده می شوند به باور اهالی آنجا کاشته شده به دست فرهاد نیای بزرگ مردم پریان می باشند. امروزه نام خانوادگی اهالی این روستا امیری پریاناست که برگرفته از نام خانوادگی اهالی روستای کندوله یعنی امیری است.
تنه یک درخت توت بزرگ که در میانه روستا قرار گرفته است
نمایی از روستای پریان که از زاویه جنوب غربی
به باور اهالی این روستا فرهاد از نوادگان میرزا فقیه احمد یکی از علمای مشهور کردستان بوده و نام پدرش مصطفی بود. فرهاد در زمان زندگی خود از کردستان و پاوه کوچید و به منطقه دینور کرمانشاه مهاجرت کرد. پسر فرهاد کیخسرو نام داشت و پسر کیخسرو گرشاسب بود. مردم روستای پریان و به ویژه سالخوردگان درباره فرهاد و فرزندان او روایت هایی نقل کرده و تلاش می کنند شجره نامه خود را حفظ کنند. یکی از داستان هایی که سینه به سینه میان اهالی روستا رواج دارد ماجرای دلاوری کیخسرو پسر فرهاد هنگام کشمکش با خوانین محلی و گروه هایی است که برای جنگیدن با اهالی پریان گسیل شده بودند. همچنین روایتی نیز از عضویت مصطفی پدر فرهاد در سپاه نادرشاه افشار و انتصابش به عنوان یکی از وزیران جنگ نادر می باشد.
از نوادگان سرشناس فرهاد می توان به مرحوم اسدالله امیری پریان (درگذشت به سال 1368 خورشیدی)اشاره کرد که در سنین سالخوردگی مورد احترام همه اهالی این روستا و مناطق اطراف آن بوده و در جوانی نیز مردی سخت کوش، شجاع، پارسا و رادمرد بود. فرزند ارشد او مرحوم فریدون امیری پریان بود که از او اشعاری به زبان‌های هورامی و فارسی برجای مانده است.همچنین از دیگر بزرگان این روستا میتوان کدخدا حسن و میرزا محمد یار امیری پریان را نام برد.
بخشی از خانه های روستای پریان
در سال های اخیر کمبود بارندگی و بروز خشکسالی که منجر به کاهش منابع آبی این روستا و خشک شدن تعدادی چشمه ها گردیده است، کار باغداری و پروزش محصولات را در این روستا مشکل ساخته و بیشتر اهالی این روستا به ویژه جوانان را وادار به مهاجرت به شهرهای دیگر به ویژه کرمانشاه نموده است. علاوه بر آن دور دست بودن این روستا و فاصله دور این روستا از جاده اصلی دشت دینور خود مزید بر گشته است. چنانچه هم اکنون جمعیت این روستا حدود 200 تن و تعداد خانوار های آن حدود 10 خانوار می باشد. هم اکنون امامزاده ای در این روستا است که اهالی آنرا متعلق به ابراهیم پسر امام موسی کاظم (ع)می دانند. سوغات پریان انواع انگور، توت، بادام، گردو و عسل است. مردم این روستا به کار پرورش زنبورعسل هم مشغول هستند.کوچه باغ های پر ازشکوفه های بادام، درخت های تنومند توتف باغ های گردو، تاکستان های انگور و خانه های زیبایی روستایی ایستاده در کنار آب های روان نمای اصلی این روستا را می سازند. برای دیدن روستای پریان، باید به منطقه میانراهان از بخش دینور در استان کرمانشاه سفر کنید. جایی که بافت طبیعی و تاریخی روستا به شکلی خیال انگیز در طبیعت جا خوش کرده و جزئی از طبیعت سبز منطقه شده است. این روستا که در 63 کیلومتری شهرستان صحنه قرار دارد، یکی از اجزای دهستان کندوله به شمار می رود. روستای پریان هر سال پذیرای مسافرانی هستند که نام این روستای کوچک را از گوشه و کنار شنیده اند و آوازه باغات بادام و گردو، تاکستان های بی شمار انگور، درختان تنومند توت، بافت طبیعی روستا، آب های روان و جاری در جای جای روستا، کوچه باغ هایی با شکوفه های بادام به گوششان رسیده است.