پل بند یا شادروان گونه ای پل بود که بر روی آب رودخانه ها بسته می شد.
کاربرد
کاربرد سه گانه ای داشت،گذشته از نقش گذر از آن،به کمک دیوار بلندی از سنگ و آجر بنام بند سبب ذخیره آب در موقع بالا آمدن می گردید و در وقت لزوم به مصرف کشاورزی و... می رسید.همچنین چند آسیاب در مسیر شاخابه های آن قرار داشت که به آسیاب کردن گندم و دانه های دیگر می پرداختند.از جمله این پل بند ها شادروان یا پل بندی است که در دزفول و شهرهای دیگر خوزستان وجود داشته است.)[۱] بند امیر بر روی رودخانه کر در فارس نیز یکی از همین پل بندهاست.