نروژی باستان یکی از زبان‌های ژرمنی شمالی بوده که در عصر وایکینگ‌ها در میان ساکنان اسکاندیناوی و سکونت‌گاه‌های ایشان در آن سوی دریاها گویشورانی داشته‌است. این زبان تا پیرامون ۱۳۰۰ میلادی زنده بوده‌است.
این زبان از زبان کهن‌تر نیانروژی در سدهٔ هشتم میلادی زاده‌شد. نوشته‌های نروژی باستان به سدهٔ پانزدهم میلادی باز می‌گردد.
نروژی باستان سه لهجه داشته‌است: نروژی خاوری باستان، نروژی باختری باستان و گتلندی باستان. لهجهٔ نروژی خاوری باستان در شرق نروژ و نروژی باختری باستان در غرب سوئد گویشورانی داشته‌است. زبان‌های ژرمنی شمالی کنونی از نروژی باستان مشتق شده‌اند. این زبان‌ها عبارتند از ایسلندی، فاروئی، نروژی، دانمارکی و سوئدی. گویشوران به این زبان‌ها هنوز کمابیش قابلیت درک زبان‌های یکدیگر را دارا هستند.
زبان نروژی باستان نخست با خط رونی نوشته می‌شد و سپس خط لاتین جایگزین رونی شد.